Ledjan Imeraj: Kështu quhej, Ledjan Imeraj. Dhe përsëritja e emrit të tij duhet të na shërbejë, emri i tij duhet të mbetet sa më shumë në kokën tonë sepse “një emër humbet përgjithmonë nëse askush nuk e thërret”. Ledjani ndërroi jetë mbrëmjen e djeshme, në një zjarr që i rrëmbeu ëndrrën për të ndërtuar veten dhe për të jetuar jetën dinjitoze dhe të qetë që kërkonte. Dhe që e meritonte.

Dhe ia kishte dalë, me përkushtim dhe vullnet. Ledjani u nis në Itali në moshën 15-vjeçare, duke mbërritur fillimisht në Trieste dhe më pas në Pasian di Prato. Sepse Ledjani lindi në një familje me origjinë modeste, me të cilën kishte vendosur të përpiqej të ndiqte atë ëndërr.

I “mirëpritur” në një nga strukturat e shoqërisë kooperativiste Aedis, e cila merret me të miturit e huaj të pashoqëruar në provincën e Udines. Ai nuk kishte ardhur në shtëpi që kur ishte larguar dhe mezi priste të mbushte 18 vjeç për të përqafuar sërish familjen e tij, të cilën e telefononte çdo mbrëmje në fund të ditës.